‘Er staat een linde in mijn hof, eylaas, wat doet zij daar….?’
In maart 2019 is, in voorbereiding op het eeuwfeest van de VJK, bij boerderij ’n Oeverdinck een koningslinde geplant, rechts naast de kapschuur, links naast het pad naar het jongensterrein.
Deze boom heeft de naam Louk & Laar-Linde meegekregen. Dat verdient enige uitleg.
In december 1918 leidde Ds. Martin van de Laar Krafft in Rotterdam de eerste jeugdkerkdienst. Hij had uitgesproken ideeën over de wijze waarop je kinderen in aanraking kon brengen met de verhalen uit de bijbel. Hij vond het belangrijk ze die verhalen mee te geven op een manier die zij konden begrijpen. Zo ontstond de Vrije Jeugdkerk, heel bewust een vrije Jeugdkerk, niet gebonden aan de ene of de andere kerk. Kinderen kregen een taak in de diensten, werkten mee aan de liturgie en werden op deze manier geraakt door wat ze hoorden. Gedurende de week hield Van de Laar ‘vertelkringen’ voor kinderen van 7-12 jaar. De ene zondag was er een dienst voor kinderen van die leeftijd, de andere week voor kinderen van 13-17 jaar.
Van de Laar Krafft trouwde in 1928 met Louk Wijnaendts van Resandt. Samen wáren zij jarenlang de VJK. Vanaf 1923 werd er, naast de diensten en de vertelkringen door het jaar heen, in de zomer gekampeerd, eerst in Vrouwenpolder en toen dat niet meer kon vanaf 1956 in Stegeren.
‘Louk en Laar’ zijn dus eigenlijk de geestelijke ‘vader en moeder’ van de VJK. Belangrijk om te vermelden is dat muziek en zingen in de VJK onder Louks leiding tot grote hoogte stegen; zij was pianiste en zeer muzikaal. Overal haalde zij mooie liederen vandaan die een plek kregen in de eerste bundels – een heel aantal daarvan wordt nog gezongen, zoals te lezen is in het artikel dat Job Lisman schreef voor Sing me a song – zingen in de VJK (2019).
Zonder ‘Laar’ was de VJK nooit ontstaan, zonder ‘Louk’ was muziek niet zo belangrijk geworden.
Daarom willen we dit bijzondere echtpaar graag eren met deze linde, die op een plek staat waar je als je in het kamp bent dagelijks langs komt. Het is een plek om te koesteren. Met elkaar zorgen we goed voor de boom en gaan we er met eerbied en respect mee om. En dat doen we ter herinnering aan de beide grondleggers van onze Jeugdkerk, een organisatie de nu al honderd jaar bestaat. Zo hebben we, óók over vijftig jaar, een tastbaar symbool van onze VJK-geschiedenis, een mooie, imposante boom waar we met elkaar in een kring omheen kunnen staan en die ons, telkens als we er langs lopen, weer doet denken aan dit zo bijzondere echtpaar dat lang geleden de VJK begon.
Annegien Ochtman-de Boer, mei 2019
(met dank aan Robert Kees Henry)
